امسال، برای نخستين بار، روز 10 مارس برابر با ٢٠ اسفندماه را  روز جهانی «نی انبان» ناميده‌اند. اين پيشنهاد از سوی  کشور «اسکاتلند» ابراز شده و هم‌اكنون کشورهای بسياری در سراسر جهان، مانند ايران، از اين ساز سود می برند.
 به گزارش ميراث خبر؛ «محسن شريفيان» پژوهشگر و نوازنده نی انبان، با اشاره به پيشينه‌ی نی انبان گفت: «درست است که با توجه به نقشی که در کتاب «پرس» چاپ شده، كهن‌‌ترين سند تصويري از نواختن نی انبان در بوشهر به سال ١٨٤١ ميلادي برمي‌گردد، اما در روزگاران تاريخی به نواختن اين ساز اشاره شده و  پس از اسلام نويسندگان گوناگونی همچون ”صفی الدين ارموی“ و ”عبدالقادر مراغه‌ای“ در نوشته‌های خود درباره‌ی نی انبان سخن گفته‌اند؛ پس از آن نيز تاريخ‌نويسان باختری(:غربی)، نی انبان را نه تنها در كناره‌های خليج فارس، بلکه از سازهای متداول ايران در سده‌ی ١٩ دانسته‌اند.
 نويسنده کتاب «تاريخ موسيقی بوشهر» افزود: «امروزه اين ساز را از جنوب ايران و شهر بوشهر می دانند و اين در حالی است که هنوز نواختن نی انبان در برخی از تالار‌ها و آيين‌های رسمی بوشهر ممنوع است. همچنين در کرمان و خوزستان و هرمزگان هم هستند نوازندگانی که اين ساز را به خوبی مینوازند.»
 امروزه در کشورهای گوناگونی چون اسکاتلند، انگليس و يونان، نشست‌ها و جشنواره‌های ويژه‌ای برگزار می شود و از نوازندگان نی انبان سپاسگزای می شود. اين در حالی است که نی انبان و نوازندگان آن در ايران، چندان شناخته شده نيستند و متوليان فرهنگی هيچ پشتيبانی از آنان نمي‌کنند.